Κέντρο Ανατολικών Σπουδών

Συγκρούονται στην Αίγυπτο δύο κόσμοι. Ο ένας είναι η δυτικόστροφη κοσμική εξουσία που επιχειρεί να κρατήσει την Αίγυπτο στο σύστημα μιας διεθνούς νομιμότητας που εκφράζεται από την κοσμική αντίληψη δομής και οργάνωσης των κρατών και που διατρέχει ολόκληρο το διεθνές σύστημα, της Κίνας και της Ρωσίας συμπεριλαμβανομένων, και από την άλλη το θεοκρατικό κράτος του Ισλάμ, όπως το αντιλαμβάνονται κατά ένα ρατσιστικά επιθετικό τρόπο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Αιγύπτου, οι οποίοι καίνε αδιακρίτως και με απίστευτο φανατισμό χριστιανικά ιδρύματα, εκκλησίες, μνημεία και κάθε τι που είναι αντίθετο προς τον κόσμο του Ισλάμ, διεργασίες και συμπεριφορές που δεν έχουν συνάφεια με τα ανθρώπινα δικαιώματα ή την δημοκρατία που επικαλούνται. H ιδέα πως μπορούσε να υπάρξει μια «Αραβική Άνοιξη» με δημοκρατικές διεκδικήσεις ήταν και παραμένει μια δυτική ψευδαίσθηση και μια παγκόσμια ουτοπία…

Συνέχεια ανάγνωση→

Ο Ιούλιος,  στη νεότερη ελληνική ιστορία, συνδέεται με δυσάρεστες εξελίξεις τόσο στο μητροπολιτικό Ελληνισμό, όσο και στην ιδιαίτερη πατρίδα του γράφοντος Κύπρο. Για παράδειγμα, στις 15 Ιουλίου 1964 ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε, γεγονός που είχε μάλλον το «χαρακτήρα απόλυσης» από το βασιλέα Κωνσταντίνο. Ακολούθησε η ανώμαλη περίοδος των «κυβερνήσεων Αποστασίας» (1965-1966) και της πορείας προς τη Δικτατορία (Δεκέμβριος 1966- Απρίλιος 1967). Το  στρατιωτικό  καθεστώς (21 Απριλίου 1967 – 23 Ιουλίου 1974) έφερε  ως τελικά  τραγικά  αποτελέσματα  την ανατροπή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας  Αρχιεπισκόπου Μακαρίου  και την τουρκική Εισβολή (15 και 20 Ιουλίου 1974). 

Την Τρίτη, 29 Μαΐου, μεταξύ 01:00 και 02:00 π.μ., εκδηλώθηκε γενική τουρκική επίθεση από τρεις πλευρές συγχρόνως. Οι πρώτες δύο επιθέσεις αποκρούστηκαν επιτυχώς. Όμως ο Μωάμεθ Β’ οργάνωσε πολύ προσεκτικά την τρίτη και τελευταία. Ιδιαίτερα επίμονα οι Τούρκοι επιτέθηκαν κατά του μέρους των τειχών, το οποίο ήταν κοντά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου πολεμούσε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Ένας από τους κύριους υπερασπιστές της πόλης, ο Γενουάτης Ιωάννης Ιουστινιάνης, τραυματίστηκε σοβαρά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα. Η δημιουργηθείσα σύγχυση υπήρξε μοιραία για τους πολιορκούμενους. Στα τείχη δημιουργούνταν συνεχώς ρήγματα και ο αυτοκράτορας, πολεμώντας ως απλός στρατιώτης, έπεσε στη μάχη. Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου, οι Τούρκοι όρμησαν μέσα στην πόλη προβαίνοντας σε μαζικές λεηλασίες και φόνους. Ήδη στις δυόμισι το μεσημέρι κατέστησαν κύριοι της κατάστασης. Διακόσιες χιλιάδες σημαίες κυματίζουν, πλέον, στις στέγες των οικιών. Πολλοί κάτοικοι κατέφυγαν στην Αγία Σοφία για να σωθούν, αλλά τελικά δεν απέφυγαν τη σφαγή. Ο σουλτάνος εισήλθε επίσημα στην πόλη και μετέβη στην Αγία Σοφία, όπου και προσευχήθηκε «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης». Κατόπιν, ο Πορθητής είχε εγκατασταθεί στα αυτοκρατορικά ανάκτορα των Βλαχερνών.«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».